غده پینه آل چیست؟

در این مقاله میخواهیم بدانیم غده پینه آل چیست؟ غده صنوبری (غده هیپوفیز ، چشم سوم ، غده صنوبری یا اپی فیز نیز نامیده می شود) عضوی از سیستم غدد درون ریز است که یک آناناس کوچک را در جمجمه مهره داران تشکیل می دهد. غده صنوبری با ریتم شبانه روزی ملاتونین تولید می کند و در تاریکی ملاتونین بیشتر و در نور کمتر تولید می کند.

غده صنوبری کجاست؟
غده صنوبری یک غده کوچک به اندازه نخود است که در انسان بالغ درست در پشت سر قرار دارد و توسط ساقه در سقف بطن سوم مغز ، زیر Stria Medullaris (هسته تیغه یا بویایی مرکزی) واقع شده است. این غده بین اجسام تالاموس (قسمتهایی از سیستم لیمبیک مغز که اطلاعات را پردازش می کنند) قرار دارد. همانطور که گفته شد ، این غده به سقف بطن سوم متصل می شود و بخشی از اپیتالاموس را تشکیل می دهد.

ساختار و ترکیب غده صنوبری.
غده صنوبری در درجه اول از سلولهایی به نام “پینه آلوسیت” تشکیل شده است ، اما چهار نوع سلول دیگر در غده شناسایی شده است ، از جمله:

سلولهای بینابینی
فاگوسیت های اطراف عروقی
نورون های کاج
سلولهای پپتیدرژیک مانند نورون
غده پینه آل انسان از “پارانشیم لوبولار” (سلولهای کاج) احاطه شده توسط بافت همبند تشکیل شده است. سطح غده توسط “کپسول پیال” پوشانده شده است.

پینه از بدن سلول تشکیل شده است. سلولهای بینابینی در بین پینه قرار دارند. مویرگ های زیادی در این غده وجود دارد و فاگوسیت های عروقی در نزدیکی این رگ های خونی قرار دارند. فاگوسیت های پیش عروقی سلول هایی هستند که حاوی آنتی ژن هستند. در مهره داران پیشرفته تر ، سلول های عصبی در غده صنوبری قرار دارند ، اما در جوندگان هیچ سلول عصبی یا نورون وجود ندارد. در بعضی از گونه ها ، سلولهایی شبیه سلولهای عصبی پپتیدرژیک وجود دارد که ممکن است عملکرد تنظیم پاراکرین داشته باشند (ترشحات آنها بر سلولهای مجاور تأثیر می گذارد).

غده صنوبری انسان حاوی مقادیر مختلفی از مواد ریز و درشت به نام “شن و ماسه مغز” است. تجزیه و تحلیل شیمیایی این شن ها نشان می دهد که آنها از فسفات کلسیم ، کربنات کلسیم ، فسفات منیزیم و فسفات آمونیوم تشکیل شده اند.

عملکرد غده پینه آل
در ابتدا اعتقاد بر این بود که غده صنوبری “یک بقایای باقی مانده” از اندام بزرگتر است. در سال 1960 ، لرنر و تاكاهاشی گزارش دادند كه غده صنوبری حاوی یك ترکیب بی نظیر معروف به ملاتونین است. بعدا مشخص شد که این ترکیب در یک ریتم شبانه روزی سنتز شده و در تاریکی به مقدار بیشتری تولید می شود.

در سیکلوستوم ها ، ماهی ها ، دوزیستان ، خزندگان و پرندگان ، غده صنوبری نسبت به مقدار کمی نور که به پوست و جمجمه نفوذ می کند ، مستقیماً حساس است. در پستانداران ، با رشد نیمکره مغزی ، بدن این غده به مغز نفوذ می کند و تحریک غیر مستقیم غده صنوبری از طریق نور شبکیه اهمیت بیشتری پیدا می کند.

هنگامی که شبکیه نور را تشخیص می دهد ، از طریق عصب بینایی سیگنالی به هسته سوپراکیاسماتیک (SCN) درون هیپوتالاموس می فرستد. رشته های عصبی از SCN به هسته های “Paraventricula” یا (PVN) منتقل می شوند ، که این پیام عصبی را از طریق رشته های “قبل از گانلیون” به نخاع و سپس به سیستم عصبی سمپاتیک ارسال می کنند. سلول های طرفدار گانگلیون تا گانگلیون گردن فوقانی (SCG) تا جایی گسترش می یابند که با الیاف “پس از گانگلیون” سیناپس تشکیل می دهند که به نوبه خود به غده صنوبری منتهی می شوند.

غده صنوبری ممکن است در رشد جنسی انسان نقش داشته باشد. سطوح غیرطبیعی ملاتونین در کودکان می تواند از رشد جنسی جلوگیری کند. تومورهای آناناس گاهی اوقات با بلوغ زودرس همراه است. با افزایش سن ، تولید ملاتونین کاهش می یابد و “کلسیفیکاسیون” افزایش می یابد. با این حال ، عدم وجود غده صنوبری در انسان تأثیر پایداری بر رشد جنسی ندارد.