غده پینه آل چیست؟

غده پینه آل چیست؟ (غده هیپوفیز ، چشم سوم ، غده صنوبری یا اپی فیز نیز نامیده می شود) عضوی از سیستم غدد درون ریز است که یک مخروط کاج کوچک را در جمجمه مهره داران تشکیل می دهد. می شود. غده صنوبری با ریتم شبانه روزی ملاتونین تولید می کند و در تاریکی ملاتونین بیشتر و در نور کمتر تولید می کند.

غده صنوبری کجاست؟

غده صنوبری یک غده کوچک به اندازه نخود است که در انسان بالغ درست در پشت سر قرار دارد و توسط ساقه در سقف بطن سوم مغز ، زیر Stria Medullaris (هسته تیغه یا بویایی مرکزی) واقع شده است. این غده در بین بدن تالاموس (قسمتهایی از سیستم لیمبیک مغز که اطلاعات را پردازش می کند) قرار دارد. همانطور که گفته شد ، این غده به سقف بطن سوم متصل می شود و بخشی از اپیتالاموس را تشکیل می دهد.

غده صنوبری عمدتا از سلولهایی به نام “پینه آلوسیتها” تشکیل شده است ، اما چهار نوع سلول دیگر در غده شناسایی شده است ، از جمله:

سلولهای بینابینی
فاگوسیت های اطراف عروقی
نورون های کاج
سلولهای شبیه نورون پپتیدرژیک
غده صنوبری انسان از “پارانشیم لوبولار” (Pinealocytes) تشکیل شده است که توسط بافت همبند احاطه شده است. سطح غده توسط “کپسول پیال” پوشانده شده است.

عملکرد غده پینه آل

در ابتدا اعتقاد بر این بود که غده پینه آل “یک بقایای وستیجیال” از اندام بزرگتر است. در سال 1960 ، لرنر و تاكاهاشی گزارش دادند كه غده صنوبری حاوی یك ترکیب بی نظیر معروف به ملاتونین است. بعداً مشخص شد که این ترکیب با ریتم شبانه روزی سنتز شده و در تاریکی به مقدار بیشتری تولید می شود.

در سیکلوستوم ها ، ماهی ها ، دوزیستان ، خزندگان و پرندگان ، غده صنوبری نسبت به نفوذ مقدار کمی نور به پوست و جمجمه حساسیت مستقیم دارد. در پستانداران ، با رشد نیمکره مغز ، بدن این غده به عمق مغز نفوذ می کند و تحریک غیر مستقیم غده صنوبری از طریق نور توسط شبکیه اهمیت بیشتری پیدا می کند.

هنگامی که شبکیه نور را تشخیص می دهد ، سیگنالی از طریق عصب بینایی به هسته سوپراکیاسماتیک (SCN) درون هیپوتالاموس می فرستد. رشته های عصبی از SCN به هسته های “Paraventricula” یا (PVN) منتقل می شوند ، که این پیام عصبی را از طریق رشته های “قبل از گانلیون” به نخاع و سپس به سیستم عصبی سمپاتیک ارسال می کنند. سلولهای طرفدار گانگلیون تا گانگلیون گردن فوقانی (SCG) تا جایی گسترش می یابند که با الیاف “پس از گانگلیون” سیناپس تشکیل می دهند ، که به نوبه خود به غده صنوبری منجر می شود.